زندگی عشایری و زندگی در روستاها به‌خصوص در شهرستان لردگان، کوهرنگ و اردل موجب شده که هنوز مردمان این دیار از لباسهای محلی استفاده کنند. لباسهای بومی و منطقه‌ای بارزترین مظهر فرهنگی این مناطق است و با توجه به تفاوت‌های اقلیمی و فرهنگی شاهد رواج لباسهای محلی متنوع هستیم.
پوشش محلی زنان و مردان چهارمحال بختیاری باهم متفاوت است. لچک، چارقد، پاکش، دستینه، شلیته و پیراهن ازجمله پوشاک زنان چهارمحالی است و مردان این منطقه نیز از کلاه، پیراهن، شلوار دبیت، شال کمر، قبا و گیوه استفاده می‌کنند. البسه محلی مردمان این استان با مواد اولیه مرغوب تولید می‌شود.
البته در حال حاضر قیمت لباسهای محلی چهارمحال و بختیاری بسیار بالا است. یک چوقا باکیفیت بسیار عالی بین ۵۰۰ تا یک‌میلیون تومان قیمت دارد و شلوار دبیت نیز از ۳۰۰ هزارتا ۵۰۰ هزار تومان قیمت می‌خورد.
لباسهای محلی زنان این استان از قیمت‌های بالاتری برخوردار است و از ۴۰۰ هزارتا هشت میلیون تومان و بیشتر قیمت می‌خورد.
لباسهای مجلسی بانوان بختیاری بیشتر از پارچه‌های گیپور و سنگی است
یکی از خیاطان برجسته لباس محلی در شهر بروجن اظهار داشت: دوخت لباس محلی کار و وقت بسیار زیادی می‌برد که موجب بالا رفتن قیمت آن می‌شود.
نگار فرج پور افزود: لباس بانوان بختیاری پارچه بسیار زیادی می‌خواهد و قیمت نوع پارچه استفاده‌شده نیز در قیمت‌گذاری لباس مؤثر است.
وی ادامه داد: بیشترین پارچه مورد استفاده برای دوخت لباس در منطقه بختیاری پارچه حریر، مخمل و گیپور است.
فرج پور عنوان کرد: لباسهای مجلسی بانوان بختیاری بیشتر از پارچه‌های گیپور و سنگی است. البته بر اساس نوع سفارش روی پارچه‌ها نیز با دست‌کار می‌شود و قیمت آن بالاتر می‌رود.
این خیاط لباس های زنانه تأکید کرد: لباس‌ها بر اساس میزان هزینه بانوان دوخته می‌شود و قیمت دستمزد دوخت یک لباس بختیاری از ۴۰۰ هزار تومان تا یک‌میلیون تومان و بیشتر است.
وی اذعان داشت: برای دوخت لباس یک بانوی بختیاری حدود هشت متر پارچه مصرف می‌شود که حدود دو متر برای پیراهن و شش متر پارچه برای دامن مصرف می‌شود.
وی گفت: برای دوخت لباسهای ترکی این استان بیش از ۱۰ متر پارچه مصرف می‌شود.
وی عنوان کرد: لچک بانوان بختیاری از ۳۵ سانتیمتر آغاز و تا ۱۵ سانتیمتر دوخته می‌شود که روی آن‌ها الماس، طلا، بدلیجات، سنگ و... کار می‌شود.
وی بیان کرد: لچک بانوان بختیاری از ۳۰ هزار تومان تا پنج میلیون تومان و بیشتر بر اساس نوع کار با بدلیجات یا طلا قیمت می‌خورد.
معاون صنایع‌دستی اداره کل میراث فرهنگی چهارمحال و بختیاری در خصوص لباسهای محلی چهارمحال و بختیاری اظهار داشت: لباسهای محلی مناطق بختیاری این استان از پارچه‌های شاد و رنگی دوخته می‌شود و بیشتر رنگ‌ها برگرفته از طبیعت پیرامون زندگی است.
مهرداد رئیسی تأکید کرد: لباس محلی مردان بختیاری به نام چوقا است که از پشم بافته می‌شود و قیمت بالایی دارد.
وی بیان کرد: چوقا به‌عنوان شاخص ترین هنر دست زنان عشایر بختیاری است كه همین ویژگی در معرفی، مردان بختیاری را با سایر اقوام متمایز می‌سازد.
معاون صنایع‌دستی اداره کل میراث فرهنگی چهارمحال و بختیاری ادامه داد: این هنر دستی كه ازنظر ظرافت بسیار نازك است، هم در فصول گرم و هم سرد به علت خاصیت هم دمایی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
وی تأکید کرد: لباس محلی مردان بختیاری(چوقا) به‌تازگی در فهرست آثار ملی کشور ثبت‌شده است.
رئیسی با اشاره به نوع پارچه استفاده‌شده و استفاده از تزئینات مختلف در دوخت لباس محلی بانوان بختیاری، تأکید کرد: لباسهای بانوان بختیاری با قیمت‌های بالایی دوخته می‌شود.
معرفی غذاهای محلی چهارمحال و بختیاری
از طرفی چهارمحال و بختیاری دارای غذاهای محلی مختص استان است که بسیاری از این غذا در نقاط مختلف کشور جایگاه خود را بازکرده است.
غذاهای محلی و سنتی یكی از مهم‌ترین جاذبه‌های اجتماعی به شمار می‌روند. تقریبا همه انواع خوراک‌ها در این استان تهیه و طبخ می‌شود ولی متداول‌ترین غذا انواع كباب گوشت است كه نوع خاصی از آن به كباب بختیاری شهرت دارد و در بین گردشگران منطقه از محبوبیت زیادی برخوردار است.
كباب بختیاری از فیله گوسفند، سینه مرغ، فلفل دلمه‌ای، پیاز متوسط، روغن‌زیتون، پودر سیر و زعفران تهیه می‌شود. گوشت مرغ و گوسفند را با روغن‌زیتون و پیاز مخلوط می‌كنند، با زعفران آغشته نموده و سپس یک‌تکه فیله گوسفند، یک‌تکه فلفل، یک‌تکه مرغ و یک‌تکه پیاز را در سیخ می‌گذارند و روی آتش كباب می‌کنند. این غذا از خوشمزه‌ترین غذاهای استان چهارمحال و بختیاری بوده و شهرت زیادی دارد.
كال جوش یا کله‌جوش دیگر غذای چهارمحال و بختیاری است كه برای پختن آن ابتدا كشك را می‌سایند و در آب ریخته و حرارت می‌دهند. سپس در ظرف دیگری پیاز سرخ می‌كنند و سپس پیازهای خردشده را درون كشك حرارت داده‌شده ریخته و غذا را آماده می‌کنند.
پرورد دوغ غذای محلی دیگری از استان چهارمحال و بختیاری است که این غذا شامل سبزی آش، برنج، دوغ، آرد و پیازداغ است. سبزی آش را بعد از شستن و خرد كردن می‌پزند، سپس برنج و دوغ را به آن اضافه می‌كنند بعد كه برنج پخته شد كمی آرد را در آب حل كرده و به آن می‌افزایند تا آب آش به‌صورت غلیظ درآید و پیازداغ را هم اضافه می‌کنند.
اُماج نوعی غذای محلی دیگر است كه در آن سبزی آش، آرد الك شده، پیازداغ، عدس و سبزی آش را كه بیشتر اسفناج است، می‌پزند. آرد را کمی خیس كرده و از الك رد می‌کنند تا به‌صورت گلوله‌های ریز درآید سپس كمی در آفتاب می‌گذارند و بعد این آرد الك شده را همراه عدس و سبزی و پیاز داغ می‌پزند.
كاچی شیر غذای دیگری است كه بیشتر خانواده‌های دام دار تهیه می‌کنند كه عبارت است از آرد و شیر كه آرد را کمی تفت می‌دهند و سپس شیر را اضافه می‌كنند.
اینها لباسهای محلی بختیاری است نه چهارمحالی ،